Το κάπνισμα είναι μία πανάρχαια συνήθεια· μια τελετουργική διαδικασία. Περιγραφές εισπνοών καπνού συναντούμε στην κινέζικη παράδοση αλλά και σε αναφορές κλασσικών αρχαίων Ελληνικών κειμένων (Ηρόδοτος, Πλούταρχος). Οι ινδιάνοι του Μεξικού και του Περού γνώριζαν τον καπνό και χρησιμοποιούσαν τα προϊόντα του. Στην Ευρώπη εισήχθη από την Αμερική, αρχικά από τον Χριστόφορο Κολόμβο και αργότερα από τον σερ Ουίλιαμ Ράλει και Ντρέικ, οι οποίοι έφεραν μαζί τους αποξηραμένα καπνά όταν επέστρεψαν στο Πλίμουθ μετά από παραμονή 7 ετών στην νεοϊδρυθείσα αποικία Βιρτζίνια της Βόρειας Αμερικής. Ο καπνός περνάει στα βασιλικά σαλόνια, μέσω των πολεμικών επιχειρήσεων του 17ου αιώνα διαδίδεται με απίστευτη ταχύτητα σε όλη την Ευρώπη ενώ οι ναυτικοί τον μεταφέρουν και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Ανατολής.

Όσον αφορά τη συνήθεια του καπνίσματος παρατηρείται μια εναλλαγή στις διαθέσεις κρατών, ιδεολόγων, ιερέων και επιστημόνων. Η ευφορία της αλόγιστης χρήσης εναλλάσσεται με υπερβολικούς αφορισμούς και απαγορεύσεις. Κατά περιόδους το κάπνισμα περνά εκτός νόμου. Στη βικτωριανή εποχή υπήρχαν περιπτώσεις που καπνιστές οδηγήθηκαν στην αγχόνη (Ρωσία και Τουρκία) ή υποχρεώθηκαν σε χρηματικό πρόστιμο (Γαλλία) επειδή κάπνισαν σε δημόσιο χώρο. Η τελευταία περίοδος ακμής άρχισε το 1901 όταν ο βασιλιάς Εδουάρδος με τη φράση "λοιπόν κύριοι, μπορείτε να καπνίσετε" βάζει τέλος στην αντικαπνιστική τάση της βικτοριανής εποχής. Οι βασιλείς και οι πέριξ αυτών ευγενείς και αυλικοί εξελίχθηκαν σε μανιώδεις καπνιστές (ο καπνός και τα αξεσουάρ του καπνού ήταν ευπρόσδεκτα δώρα) ενώ η εξουσία απεκόμιζε τεράστια έσοδα από δασμούς και φόρους κατανάλωσης. Το κάπνισμα παρέμεινε για 80 χρόνια μια κοινωνικά αποδεκτή συνήθεια. Πωλείται σε περίπτερα και ειδικά καταστήματα ενώ υπάρχει ελεύθερη διαφήμιση και χρήση σε δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, σχολεία, εφορίες, μουσεία.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια όμως φαίνεται ότι εξαντλήθηκε η ανέχεια των δυτικών κοινωνιών απέναντι στον καπνό και τα προϊόντα του. Σταδιακά άρχισαν οι περιορισμοί, η έρευνα, η απαγόρευση της διαφήμισης. Ο σχεδιασμός στρατηγικών για αντικαπνιστικές εκστρατείες ρίχνει το βάρος στην ενημέρωση του πληθυσμού για τις συνέπειες του καπνίσματος και ιδιαίτερα των εφήβων με στόχο την αποτροπή έναρξης του καπνίσματος, χωρίς να παραβλέπει τη στήριξη των καπνιστών που θέλουν να κόψουν το κάπνισμα.

Μέρος της ιατρικής βοήθειας είναι και η έγκυρη ενημέρωση. Το έντυπο αυτό γράφηκε κυρίως για να ενημερώσει τον καπνιστή που επιθυμεί να απαλλαγεί από το κάπνισμα. Παράλληλα φιλοδοξεί να πείσει κάποιους καπνιστές να σκεφθούν ότι αξίζει να προσπαθήσουν να απαλλαγούν από το τσιγάρο, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του βελονισμού σαν μια ασφαλή, απλή και ταυτόχρονα αποτελεσματική μέθοδο απεξάρτησης.